Categorie Diaspora

Uitgelicht

Coexistence is only fun when it’s mutual

HumansBonding Een reactie plaatsen

I came to the Netherlands at the end of 1994 and did not even know that there were many other groups of people living in Europe I was in Holland for 3 weeks and we stayed in because there was too much snow outside. We had never experienced snow before. My brother had applied after his study in Zimbabwe and was adopted at an international organization in the Hague. We came as expats.

One day we went to the other side of the Hague, where the market was, on advice from my brother’s colleague. So that was in the Schilderswijk. We lived in Statenkwartier, behind Frederik Hendriklaan there at the tourist. Quite an expensive district of the Hague.

It wasn’t convenient to go bycar to Hobbemastraat on Saturday because it could be very busy.

We went by the tram, tram 11 and when we approached, the market on I saw huge many other people and as I learned at school, I knew something about Asians, Africans and people from the middle east, Jamaica, Venezuela And Cuba. Bob Marley has even been to my country.

The world has opened, because I kept asking my brother and then he made books for me including the Undutchables.

3319

Until today, we in the south of Africa do not learn how slavery has taken place in other countries. I celebrated Sinterklaas after I met my Dutch husband He fourth that in Veenendaal and we went there on the presents.

I liked how people were connected to each other when they read the poems. I’m in favor of connection. I like it when families do things with each other. So packages night was fun to be with. But there are plenty of other ways
In 2007 before I had kids, I played black UNPAINTED Pete because I wanted to see how kids would react. I did this because I was just doubting and because I already noticed colleagues and people around me had those other colors that they weren’t happy about it. I’ve seen comments from the kids. They didn’t see me differently. I was scared. The fact that we have not done slavery history in Zimbabwe explains a lot of confusion in what is happening in the Netherlands. There are also pretty few Zimbabweans here because the embassy is in Brussels. The behavior of a Dutchman to me is different from a behavior of a french or English to me. Let alone the behavior of someone from Austria and Switzerland. Let’s get to know our past better, and look at our upbringing from then, and upbringing from now. Sometimes you can’t stick around in the past because it makes you feel good. I say, just keep making poems for each other. Connect to each other, within families and families. You’ll see that you don’t need a party to get together. In Zimbabwe, we celebrate everything. As long as there’s music, drums, and dancers. The point being:

I understand the feeling of people who have ancestors with a slavery past. One would like to see a normal society where a black woman, for example, can run her own business without having to prove extra for it.
I recently got to know a lot of Surinamese and Antillean. But also get to know a lot of Dutch people. Both sides have a story. I can’t say I’m putting a story on the side and I understand the other story. I’d rather not put myself in a booth. I’ll actually just want to see the world as one. That’s how I want to raise my children. I already do.

Well, I can speak for myself. I love connection, #bonding #familybonding #humanbonding.
It hurts me when I see that in the country where I live a lot of hate comes to each other because people are afraid of change. Look at yourself and see how many people are trying to share love. What do you like about each other, cherish that. What better? Correct each other, support each other. Keep smiling it’s not the end on the world. I see a lot of people today who go to Africa or share other world and these people come back with enormous respect for how other people live. You can’t say you know better. Can hardly ever.

Integratiecursus doesn’t work until you’re the one who’s well-known, so we call it native here.

How did it come that I can learn languages easily?

In 1998 I met my current husband and then only I got interest in Dutch society and language. Otherwise, I would have just gone back to Zimbabwe after my study and or to a country where they just have English as a language. Canada, New Zealand, or England. We spoke in English first. 3 years later I could already speak fluent Dutch and write.

Still learned how to make couscous and Asian rice o yes and pom I can make. I know the seasons of Stampotten (typical dutch food), too. That already indicates that the Netherlands is a multicultural country. Ever counted how many European people live in Africa? And that by country.

What I never did was that I was looking for fellow human beings from my native country. I didn’t need that, though I’m still homesick. Development wouldn’t be so stimulated. I’d like to learn something else, other language of the residents themselves. I’ve been seeing this for years that, now that I’ve mastered the language, I easily get in touch with a lot of people.

I don’t like organized holiday myself, I’d rather come among people. In Greece and all the other countries, people are simply to be trusted than what is being told here sometimes. A piece of autonomy.

My husband said, ” Honey, do you know why I’m so crazy about you “? you speak a bum today, you make him laugh, average person, and you make him laugh ” yesterday you just spoke the minister and in the same way And you made him laugh ” you’re a world woman.

Secretly, I was proud.

Because I control the language well, I don’t feel so soon threatened by my own fears. I understand what one means. I even went to buy the “Bartlett” and every time again the new green book.

My very first dutch teacher I remember well. Mrs. Spout, what a lovely woman that was. Every year, a good deal with “the big dictation” is delicious in front of Television and join all those difficult words. Someday I’d like to join in real. I’m now at a stage where I’m just being asked in the playground by other mothers if I was adopted. Whether I was a baby when I moved in here. Fortunately, I always say that I was born and raised in Africa. On My 22th pass, I came to live here.

I’ve been able to travel a lot through the Now I’d like to drive over the afsluitdijk! That sounds like a lot of fun! Friesland and drenthe I need to get to know even better. All the other regions I have been, partly because I took a “Zomertoerkaart” from the ns every summer and then could travel unlimited by the Netherlands. That’s great. Now I have my license, also something like that.. not born here so only later after your 30st your driver’s license.. I’ll tell you that in my next blog. I’m also grateful because I can now run my company a little better, transport kids. Even if I can do it on the bike, sometimes it’s handy. Now I travel a lot through my work, but I still don’t want to use Tomtom, then I’m so dependent again and I don’t know where I really am. I’m really not cocky hear 😉.

Yet it falls to me when I have someone who is born and raised in the Netherlands the ruling my mother dares to write. So far, there was no tolerated when you write or speak wrong language.
These days with Facebook and Twitter, you can easily improve your writing skills. Still looking for the balance remains important. Because otherwise, you’re going back to the colloquial development, so then more and more people in real speak. What I am very hoping for is more correction in spelling errors, that if a friend, man or knowledge notices it immediately, it also writes the right word. That will be very nice for me.

I’ll give a tip to the one who likes to integrate. Go with the inhabitants. Are you a church man visit a church? Are you a cafe, snooker, theatre, type? Name it, save some pennies and visit the places. No money? No point, because there are plenty of volunteers who can help you to an association. Do you speak English? Make sure the residents don’t speak English to you directly. Keep asking that they speak the own language with you. Always ask for corrections, dare to speak the language and write with the mistakes. You’ll notice that one way or another you’re going to help.

That one laughs or bothers you will always run against it, it is now up to you to be strong in your shoes, because it is only for your own good.

PS. Should I have made linguistic above, please respond below with correct wording and also the correct words. Already thanks

Why I am not happy in the Diaspora

HumansBonding 1 reactie

The danger of raising children in The Diaspora, when you grew up in your country of origin.

I left Zimbabwe when I was 22 years old and I have been living in The Netherlands for he pas 21 years. I now have a family and going back is not planned within a day! Let alone the ticket prices for 5 people. I do realize a lot has changed, but never underestimate what a child has been exposed to. Its powerful.

Written in November 10, 2015

As a child in the village we could really play and discover a lot without anyone giving us a label. We had a lot of space to play and possibilities to discover, build and finish everything ourselves without anyone commanding. I never played alone. People here ask us as a family why we did not opt ​​for home education. Well then I would prefer to take my children to an African village to practice in real life

Surely, I am a doubter. I do not like developmental organizations, I am a vaccination-doubter, an education system-doubter. If I had stayed in Africa, I might have died of unavoidable illnesses, but maybe not. I did stay close to my roots, close to my parents. We have learned a lot. We lived natural building our own immune system

Working in the fields, knowing all kinds of vegetables, natural medicines, species of trees, is not something an African child learn from a researched point of view, but from a day to day living and experiencing from the elderly people.

We always kept our attention to the seasons,light from the moon. Therefore we knew when to to organize ceremonies and parties in the evenings and these are mostly organized at full moon. Then you hear drums and singing in the neighborhoods. Exchanging seeds and livestock. Nobody is poor when everyone and families are help one another without questioning so no room for individualism.

And also the cattle: milking cows, goats and sheep. That was biology lesson and that was agriculture / agriculture. Without chemical additives. My parents built huts and houses of self-baked stones without asbestos or other carcinogenic additives.

Now I live in a world where I am only raising children with my husband. Sometimes very sad. What is education without your roots? To whom can you ask questions about the first teeth, or whatever.

 


Now I have find out: whether my child might also have a chance to make a vegetable garden somewhere. There is no space or else you have to buy a piece of land which you can only use for a certain period of the years because the rest of the is filled by winter.

While we made our own balls to plays from bicycle tires and recycled fabric and other organic materials in Africa. In Europe we have to join a football club and pay a fee because football an other sport activities are no longer provided in schools.

Playfully learning is doing things in practice and not being tested and labelled!

 

In Zimbabwe we lived with a father and a mother and we had family around us. Because of the school systems we had to go all the way to the city where I saw my mother very little. My father worked in the city and my mother lived in village. I now realize how often I have missed my mother. But those moments we were together were fruit full, because my mom was practicing what she taught us.

A lot of documentaries and researches bring us back to the bonding moments of an African parent and her children

One day I had to go to the Netherlands with my brother to continue my studies. With the goal that I would go back to my parents, unfortunately life is never in our hands. My parents passed away because of the circumstances in my homeland. this added up to my loneliness and I was further from my own roots.
Now married and I had really hoped that I would have close family outside my dear family, unfortunately the answer is no.

Please see more blogs and thank you for reading and hopefully your response ❤

One of my biggest cultural shocks in the world is now solved.

HumansBonding Een reactie plaatsen

I have been living in the Netherlands for the past 20 years. I had lots of cultural shocks in positive and negative ways. I have learnt to laugh about very simple things like my own identity just because I never wanted people to see me as a bad person.
Which also means accepting something that is a bit disrespectful to my own culture. But as I remember most people were always curious about how I have lived in Africa.

What changed me were my children? I had my first child in 2008, Instead of having to explain my culture again and again, I started practicing it.
I realized I had a lot to explain to my children. Most difficult was that there were not so may things that represented me as an African princess, African Doll and even in the windows where people did the window shopping.
I felt really bad about it and realized it wasn’t something I could change very easily than embracing who I was.
In Zimbabwe where I grew up, we lived mostly according what we imitated from colonialism.
So when we thought of buying a doll, it was always a white doll,  shops were full of them. I also think there were people of African origin who may have wanted to see something or someone who represented them as nice, black people who did not only fought wars and went through slavery.
I am really happy that I started carrying my baby’s and breastfed them as I remembered from the village in Zimbabwe.
In the cities especially Harare where I went to school, my parents explained to me a lot about different classes. You would be considered rich when you lived in a low density suburbs and poor when you were living in a high density suburb.

So many people would embrace the rich culture more. For example, when you see a black person buying a very big car for a better status or trying to lighten skin color to be able to look more prettier because this was perceived as beauty.

Oh mom I want to look pretty, and white skin was the only skin presented as pretty.

I have realized that if we cannot teach our children our African history, no-one else will. So it starts with self acceptance, self reflection.

To buy a toy or an educational toy has been one of the biggest cultural shock I ever had until I met Rejoice Bhila Kwaramba, the creator and owner at The dolls that represent diversity.

Please hear more of her story. She promotes self love and together we promote self reflection. she is lovely with her lovely family. I have already bought 2 dolls for my little girls and they love them. Teaching African history is much easier to understand when history is presented positively.

Representing my self, my origins, my well being has become a big lesson such that I begin to realize  how important it is for schools to learn the positive things about my origins.

We need more embracing, more people helping us doing this.  I will share some of my shocks:

-On television there were not so may people represented as African origin without that they were called poor.

-Every child I know from school is taught to help poor African children. I do agree  that there are countries that went through a lot, such that they need help, but not at all the time

If there was a commercial on television and there was an African origin family, it always looked like they were not organised. Those few things disturbed me.

So now that we can buy a black doll just like a barbie it means we have a good start of self acceptance without having to explain.

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

 

 

Elkaar helpen in de wijk

HumansBonding Een reactie plaatsen
In Zimbabwe waar ik opgroeide zijn ouders ontzettend aanwezig tijdens de opvoeding (en zelfs zwangerschap), met steun van familie en tantes. Ze dragen de kindjes veel en ze  verplichten elkaar om borstvoeding te geven. Ze helpen in de opvoeding en corrigeren elkaar waar nodig ( It takes a village to raise kids). Doordat ze dichtbij de natuur staan voelt dit als heel normaal. De hele maatschappij helpt elkaar en elkaars kinderen, waardoor de kinderen niet zo gauw lastig worden.
Helikopter gedrag
Wat mij wel opvalt nu mijn kinderen ook naar school gaan. Dat er ouders zijn die overal aanwezig willen zijn om controle te hebben op hoe en waar de kinderen mee bezig zijn.
Ouders die moeite hebben met het loslaten geloof ik. Ik kan me best voorstellen dat als je ergens een schuldgevoelen over hebt, je compensatie zoekt.
Op dat moment is het wel van belang om het even in jezelf te zoeken. Wat speelt er bij mij. Sommige ouders kunnen er niet 100 % er zijn, welke leeftijd het ook is. Omdat de situatie, omstandigheden en gezondheid ze niet toelaten.
In plaats dat andere ouders die wel de mogelijkheid hebben om er te zijn voor hun kinderen neerkijken op deze ouders, die even niet kunnen zijn, zou het fijn zijn als ze dan wel even bijspringen.
Daarmee verminderen we dan het vingerwijzen gedrag en wel elkaar helpen.
Heel anders dan Afrikaanse kinderen, zie je hier best veel kindjes die eigenlijk al zelfstandig horen te zijn, maar nog zeer afhankelijk zijn. De ouders nemen alles in de handen. De mama is zeer aanwezig op school, alles controleren en regelen, terwijl een meisje van 9 jaar best al veel kan. #Loslaten misschien?
Ik als Afrikaanse moeder, leer enorm veel van ouders die op zo’n Nederlandse manier dingen ondernemen met kinderen, tot een bepaalde hoogte. En dat is bij mij leren loslaten en kinderen vertrouwen en ze het gevoel geven dat ze ook mensen zijn.
Hoe dan ook situaties verschillen en niet alles hoeft precies op een manier te gaan.
Ik geloof ook niet dat de hele dag op een schoolplein hangen, gelijk is aan liefdevol zijn voor je kinderen.
Wij doen het allemaal op onze eigen manier en leren van elkaar.
Afwezige ouders? Lastige kinderen
Dat steeds meer kinderen slecht eten, naar niets of niemand luisteren, of psychisch in de knoop zitten: sociaal pedagoog Gitty Feddema is er zeer ongerust over. Ouders moeten zich weer over hun kinderen ontfermen, en snel!
AD.NL|BY EEFJE OOMEN

Samenleven is pas leuk als het wederzijds is

HumansBonding 2 reacties

Sinds 1996 in Nederland uit een Afrikaans land.

Ik ben naar Nederland gekomen begin 1996 en wist niet eens dat er in Europa ook veel andere groeperingen mensen woonden. Ik was in Nederland voor 3 weken lang en we bleven binnen omdat er te veel sneeuw was buiten. We hadden nog nooit sneeuw meegemaakt. Mijn broer had gesolliciteerd na zijn studie in Zimbabwe en is aangenomen bij een internationale organisatie in Den Haag. Wij kwamen als expats.

Op een dag gingen we naar de andere kant van Den Haag, waar de markt was, op advies van mijn broer’s collega. Dat was dus in de Schilderswijk. Wij woonden in Statenkwartier, achter Frederik Hendriklaan daar bij de Museon. Best een dure wijk van Den Haag.

Het was niet handig om met auto te gaan naar Hobbemastraat op zaterdag omdat het erg druk kon zijn.

We zijn met de tram gegaan, tram 11 en toen we naderden, de markt op zag ik enorm veel andere mensen en zoals ik geleerd had op school, wist ik iets over Aziaten, Afrikanen en mensen uit het midden oosten, Jamaica, Venezuela en Cuba. Bob Marley is zelfs naar mijn land geweest.

De wereld is open gegaan, want ik bleef maar mijn broer vragen en toen haalde hij boeken voor mij inclusief The Undutchables.

3319

Tot de dag van vandaag leren wij in het zuiden van Afrika niet hoe de slavernij heeft plaatsgevonden in andere landen. Ik heb sinterklaas gevierd nadat ik Jochem had leren kennen. Hij vierde dat in Veenendaal en wij gingen daar op de pakjesavond.

Ik vond het mooi hoe mensen verbonden waren met elkaar wanneer ze de gedichten voorlazen. Ik ben een voorstander van verbinding. Ik vind het leuk als families dingen met elkaar ondernemen. Dus pakjes avond was leuk om mee te maken. Maar er zijn genoeg andere manieren
In 2007  voordat ik kinderen had, speelde ik zwarte ongeschminkte piet omdat ik graag wilde zien hoe kinderen zouden reageren. Dit deed ik omdat ik juist twijfelde en omdat ik al merkte aan collega’s en mensen om mij heen die andere kleuren hadden dat ze er niet blij mee waren. Ik heb reacties van de kinderen gezien. Ze hebben mij niet anders gezien. Ik schrok wel. Het feit dat wij in Zimbabwe geen slavernij geschiedenis hebben gedaan, verklaart een hoop verwarring in wat er allemaal gebeurd in Nederland. Er komen hier ook best weinig Zimbabwanen omdat de Ambassade in Brussel is. Het gedrag van een Nederlander naar mij is anders dan een gedrag van een Franse of Engelse naar mij. Laat staan het gedrag van iemand uit Oostenrijk en Zwitserland. Laten we ons verleden beter leren kennen, en kijken naar onze opvoeding van toen, en opvoeding van nu. Soms kun je niet blijven hangen in het verleden omdat het je een goed gevoel geeft. Ik zeg, gewoon gedichten blijven maken voor elkaar. Maak verbinding met elkaar, binnen families en gezinnen. Je zult dat zien dat je geen feest nodig hebt om bij elkaar te komen. In Zimbabwe vieren we alles. als er maar muziek, trommels, en dansers zijn. The point being:

Ik begrijp het gevoel van mensen die voorouders hebben met een slavernij verleden. Men wilt graag dat er een normale samenleving komt waarbij een zwarte vrouw bijvoorbeeld haar eigen bedrijf kan runnen zonder dat ze zich extra voor moeten bewijzen.
Ik heb onlangs enorm veel Surinamers en Antillianen leren kennen. Maar ook enorm veel Nederlandse mensen leren kennen. Beide kanten hebben een verhaal. Ik kan niet zeggen dat ik een verhaal aan de kant zet en de andere verhaal wel begrijp. Ik wil liever mezelf niet in een hokje plaatsen. Ik zal eigenlijk gewoon de wereld willen zien als een. Zo wil ik ook mijn kinderen opvoeden. Doe ik al eigenlijk.

Wel kan ik voor mijzelf spreken. Ik hou van verbinding, #Bonding #familybonding #Humanbonding.
Het doet me pijn als ik zie dat in het land waar ik leef enorm veel haat naar elkaar komt omdat mensen bang zijn voor verandering. Kijk naar jezelf en zie hoeveel mensen die liefde proberen uit te delen. Wat vindt je mooi aan elkaar, koester dat. Wat kan beter? Corrigeer elkaar, steun elkaar. Keep smiling it’s not the end op the world. Ik zie tegenwoordig enorm veel mensen die naar Afrika gaan of andere wereld delen en deze mensen komen terug met enorm veel respect voor hoe andere mensen leven. Je kunt niet zeggen dat je het beter weet. Kan bijna nooit.

Integratiecursus werkt pas als je degene die goed articuleert dus die wij hier autochtoon noemen ook erbij is. 

 

Hoe is het gekomen dat ik talen makkelijk kan  leren?

In 1998 ontmoete ik mijn huidige man en toen pas kreeg ik interesse in de Nederlandse samenleving en taal. Anders was ik gewoon na mijn studie terug gegaan naar Zimbabwe en of naar een land waar ze gewoon Engels als voertaal hebben. Canada, New Zeeland, of Engeland. We spraken eerst in het Engels. 3 jaar later kon ik al vloeiend Nederlands spreken en schrijven.

Toch wel geleerd hoe ik couscous en nasi kan maken, o ja en pom kan ik maken. De seizoenen stampotten ken ik ook inmiddels. Dat geeft al aan dat Nederland een multiculturele land is. Weleens geteld hoeveel Europese mensen in Afrika wonen? en dat per land.

Wat ik nooit heb gedaan was dat ik zelf op zoek ging naar medemensen uit mijn geboorteland. Dat vond ik niet nodig, al heb ik nog steeds heimwee . Taalontwikkeling zou dan niet zo gestimuleerd worden. Ik wilde graag wat anders leren, andere taal van de bewoners zelf. Dit merk ik al jaren dat, nu ik de taal onder de knie heb, ik gemakkelijk in contact kom met veel mensen.

Ik hou zelf niet van georganiseerd vakantie, ik kom liever onder mensen. In Griekenland en alle andere landen zijn mensen gewoon te vertrouwen dan wat er hier soms verteld worden. Een stukje zelfstandigheid dus.

Mijn man zei: “schat, weet je waarom ik zo gek ben op jou”? Je spreekt vandaag een zwerver, je laat hem lachen, gemiddelde persoon, en je laat hem lachen” Gisteren sprak je gewoon de minister en op de zelfde manier en je liet hem lachen” Je bent een wereld vrouw.

Stiekem was ik trots.

Doordat ik de taal goed beheers voel ik ook niet zo gauw bedreigd door mijn eigen angsten. Ik versta gelukkig wat men bedoelt. Ik ging zelfs het “spreekwoordenboek” kopen en iedere keer weer Het nieuwe Groene boekje.

Mijn allereerste Nederlands lerares herinner ik me nog goed. Mevrouw Tuit, wat een lieve vrouw was dat. Elk jaar ook al braaf meedoen met “Het Groot Dictee” heerlijk voor de televisie zitten en meedoen met al die moeilijke woorden. Ooit wil ik dan wel in het echt meedoen. Ik ben nu in een stadium waar ik gewoon in de speeltuin door andere moeders gevraagd word of ik geadopteerd was. Of ik een baby was toen in hier kwam wonen. Gelukkig zeg ik er altijd bij dat ik geboren en getogen ben in Afrika. Op mijn 22ste pas kwam ik hier wonen.

Nu nog de Afsluitdijk over en naar Groningen

Ik heb veel kunnen reizen door Nederland. Nu wil ik graag nog rijden over de Afsluitdijk! dat lijkt me erg leuk!  Friesland en Drenthe  moet ik nog beter leren kennen. Alle andere regio’s ben ik geweest, mede door dat ik elk zomer een “Zomertoerkaart” van de NS haalde en dan onbeperkt door Nederland kon reizen. Fijn hoor. Nu heb ik mijn rijbewijs, ook zoiets .. niet hier geboren dus pas later na je 30ste je rijbewijs .. dat vertel ik wel in mijn volgende blog. Ik ben wel ook dankbaar want ik kan nu mijn bedrijf iets beter runnen, kinderen vervoeren. Al kan ik het ook op de fiets, soms is het handig.  Nu reis ik veel door mijn werk, maar ik wil nog steeds geen TomTom gebruiken, dan ben ik zo weer afhankelijk en weet ik niet waar ik echt uithang. Ik ben echt niet eigenwijs hoor  ;).

Toch valt het me tegen wanneer ik iemand die geboren en getogen is in Nederland het uitspraak  Me moeder durft te schrijven. Tot nu toe werd er niet getolereerd wanneer je foutieve taal schrijft of spreekt. 

Tegenwoordig met Facebook en Twitter kun je ook al makkelijk je schrijf vaardigheden steeds verbeteren. Toch de balans erin zoeken blijft belangrijk. Want anders ga je weer achteruit met de spreektaal ontwikkeling, dus dan maar steeds meer mensen in het echt spreken. Wat ik wel erg hoop is meer correctie bij spelfouten, dat als een vriendin, man of kennis het merkt meteen ook even de juiste woord erbij schrijft. Dat zal voor mij wel heel fijn zijn.

Ik geef wel een tip aan degene die graag wilt integreren. Ga met de inwoners om. Ben jij een kerkelijk mens bezoek dan ook een kerk. Ben je een café, snooker, theater, type? Noem maar op, spaar wat centjes op en bezoek de plekken. Geen geld? geen punt, want er zijn genoeg vrijwilligers die je best kunt helpen naar een vereniging. Spreek je Engels? Zorg ervoor dat de bewoners niet direct Engels met jou gaan spreken. Vraag steeds dat ze de eigen taal met je spreken. Vraag steeds om correcties, durf de taal te spreken en schrijven met de fouten. Je zult wel merken dat men je op een of andere manier je gaat helpen.

Dat men erom lacht of eraan stoort zul je altijd tegen aanlopen, het is nu aan jou om sterk in je schoenen te staan, want het is alleen voor je eigen bestwil.

PS. Mocht ik hierboven taalfouten hebben gemaakt, graag hieronder reageren met juiste formulering en ook de correcte woorden. Alvast bedankt

 

Een volslanke vrouw op de racefiets

HumansBonding 7 reacties

Voordat ik moeder werd was ik nogal een mountainbike liefhebber. Ik fietste dus van Vlaardingen naar Rotterdam en natuurlijk was dat makkelijker voor mij. Ik heb het altijd leuk gevonden om in de natuur te mogen fietsen en de vrijheid te beleven.

Voor een Afrikaans meisje die opgroeide op een platteland waar de natuurlijke natuur overheerste was dit het enige compensatie die ik dan had. Alleen een beetje fietsen in de lente, zomer en misschien ook herfst als het niet al te hard waait of regent.

De interesse om de Nederlandse natuur en landschap te leren kennen heb ik nog steeds en daardoor nu ook in een van de mooiste dorpen van Nederland wonend.

Hoe ik op het idee van racefietsen kwam was via een sportschool waar ik vroeger heen ging, de Club-Fit in Vlaardingen waar Huub de spinning les gaf. De allereerste keer was best spannend, je kent het dat moment waar je tussen mensen staat die al een racefiets hebben thuis, die alle praatjes kennen van de racefiets wereld en natuurlijk de beste ritme kennen van de spinning.

Ik vond de muziek al meteen erg cool! Dat was een van de mooiste drive waarvan ik nog steeds vind dat de meeste mensen doot muziek en buiten fietsen gestimuleerd raken.

Ritme gevoel speelt inderdaad een belangrijk rol bij muziek in combinatie met spinnen. Ik vond het zoo leuk dat ik elke week toch een deel van wilde maken.

Het gevoel voor racefietsen als sport begon al in 1997 toen ik net een jaar in Nederland was uit Zimbabwe vandaan. Ik werd uitgenodigd door een van mijn studiegenoten om naar ‘s-Hertogenbosch  waar ik voor het eerste de Le Tour de France heb gezien.

Ik kon opgegeven moment een racefiets kopen en dit gevoel werd ook aangesterkt door mijn man die zelf ook een Bianchi fiets heeft. We hebben toen af en toe kleine rondjes gefietst in Vlaardingen, Schiedam en het Westland. Dit vonden we het erg leuk, nu verbindt dit ons ook, want we kunnen af en toe samen de natuur in, zeker in Nieuwkoop waar wij nu wonen.

 

heerlijk al die koeien en boederijen
heerlijk al die koeien en boederijen
img_0204
img_0208
Mijn racefiets is niet de nieuwste maar hij rijdt wel
Mijn racefiets is niet de nieuwste maar hij rijdt wel

Mijn eerste kindje is door middel van een keizersnede geboren en de tweede ook. Ik merkte echt dat ik daardoor minder makkelijk kon sporten en bewegen.

Want na de tweede zwangerschap wilde ik weer gaan spinnen en heb het toch gedaan, we woonden inmiddels in Den Haag.

Zijn er misschien angsten of belemmeringen?

Ik zeg wel toch ja, want ik herinner me nog dat de eerste keer dat op ik mijn racefiets stapte, werd ik door bijna iedereen die ik tegenkwam bekeken. Het was net of er iets nieuws was ontstaan.

Wat ik ook niet moet vergeten te zeggen is dat dit ook erg in mij speelde omdat ik ergens aanvoel dat ik  in een maatschappij leef waar men snel elkaar oordelen. Dit niet omdat ze er wat aan kunnen doen maar omdat de Fashion of te wel mode industrie en de merken dit voor ons wel bepalen. Wanneer kan een merknaam bepalen welke type mens wel voor een bepaald activiteit is geschikt? In dit geval dus racefietsen.

Ja ik vind wel dat ik nog nooit een volslanke vrouw heb gezien op de racefiets terwijl ik best wel vind dat er genoeg zijn die dit kunnen. Veel forse vrouwen zouden best  mogen wielrennen.

Er worden geen voldoende passende maten wielrenner kleding aangeboden voor iemand die wat grotere maat heeft, terwijl wielrennen een van de hobby sport is waar je ook kunt gebruiken om fit te voelen uiteindelijk.

Wat dan als een vrouw volle rondingen heeft? Niet wielrennen?

Niks ervan, ik kan het! En ik heb best een flinke maat wat kleding betreft. We is het zo dat mijn lichaam heel mooi is getailleerd en daardoor niet altijd passend in de wielrenner broeken en de lange shirts. Weet je waarom? dan blijf het shirt steeds omhoog kruipen.

rwc-korte-broek-vrouwveela-lange-fietsbroek-700pk812veela-lange-fietsbroek-700pk812

In de bestaande winkels waar je werkelijk wielrennen kleding kan passen, zijn er bijvoorbeeld alleen broekjes die net boven je volle billen vallen. Al zou je een lang zweet shirt aan doen, blijft de broek afzakken, wegens het type beweging die je maakt tijdens het fietsen en tegelijkertijd de shirt ook nog es omhoog.

Het idee achter mijn verhaal is:

Doordat we eigenlijk gewend zijn om bepaalde zaken zo te zien, bijvoorbeeld, zogenaamde leuke kleren staan mooier bij een slanke vrouw, dus deze slanke vrouw of man is de enige ook die wij op een racefiets zien. Wordt dus dit soort beeld als de ideale beeld gezien. Daarmee doen we dan mensen zoals ik of meer mensen die graag zouden willen wielrennen te kort.

Goede conditie hebben en slank zijn, zijn twee verschillende begrippen. Toen ik  in Leidschenveen op een sportschool de spinning ruimte binnenkwam voelde ik me wel een beetje bekeken. Toen was ik zelfs nog forser na de bevalling van mijn tweede. Ik had dus best krappe spinning kleding aan. Gelukkig kon ik de ogen ontvangen en accepteren totdat ik me bewees.Maar stel je voor dat het iemand is die dat helemaal niet tegen kan. snap je nu waarom ik dit schrijf?

Maar dat zou toch niet hoeven? Vooral als iemand graag wat fitter wilt worden, dan wil je toch nog comfortabel in je sportkleding zitten? Of te wel de omgeving waar je dan de sport activiteiten doet?

Ik dacht opgegeven moment, er moet wat hieraan gebeuren, laat dit maar voor veel andere mensen en vooral vrouwen die graag willen sporten en bewegen en belemmert worden en vervolgens niet meer durven om te doen wat ze werkelijk willen doen.

Voor  mij begint alles bij passend maten daarna zijn er wellicht nog meer belemmeringen maar alles is te overkomen wat dit betreft!

Al zou je weinig aanbod krijgen omdat er weinig gevraagd worden, vind ik wel dat er rekening gehouden mag worden met eventueel volgebouwde mensen die dit sport/hobby leuk vinden.